μαίνομαι

μαίνομαι, [tense] fut.

A

μᾰνοῦμαι Hdt.1.109

,

μᾰνήσομαι AP11.216

(Lucill.), D.L.7.118 (neither found in [dialect] Att.): [tense] pf. with [tense] pres. sense

μέμηνα A.Pr. 977

, S.El.879, Ar.Byz. ap. Ath.13.586f; [dialect] Dor. μέμηνα dub. in Alcm. 68; also in pass. form μεμάνημαι [ᾰ] Theoc.10.31: [tense] aor. [voice] Pass. ἐμάνην, part. μᾰνείς, inf. μᾰνῆναι, Hdt.3.30, E.Ba.1295: also [tense] aor. [voice] Med.

ἐμηνάμην CPHerm.7.18

(iii A. D.); poet. [ per.] 2sg. ἐμήναο prob. in Bion 1.61, [ per.] 3sg.

μήνατο Theoc.20.34

; part.

μηνάμενος AP9.35

(Antiphil.):—on the act. forms, v. infr. 11.—Hom. uses only [tense] pres. and [tense] impf.:—rage, be furious, in Il. freq. of martial rage,

μαίνεσθαι ἐάσομεν οὖλον Ἄρηα 5.717

, cf. 6.101, Od.9.350, etc.;

χεῖρες ἄαπτοι μαίνονται Il.16.245

; μαίνεται ἐγχείη ἀπὸ λοιγὸν ἀμῦναι ib.75;

δόρυ μαίνεται ἐν παλάμῃσιν 8.111

; rage with anger, πατὴρ . . φρεσὶ μαίνεται οὐκ ἀγαθῇσι ib.360; ἐνὶ φρεσὶ μ. ἦτορ ib.413;

φρεσὶ μαινομένῃσιν 24.114

;

μαινομένᾳ κραδίᾳ A.Th. 781

, E.Med.432 (both lyr.);

μανείσᾳ πραπίδι Id.Ba.999

(lyr.); ὁ μανείς the madman, S.Aj.726;

μ. καὶ παραπαίω Pl.Smp.173e

, etc.;

αἱ τῶν μεμηνότων αἰσθήσεις Aristocl.

ap. Eus.PE14.20; to be mad with wine, Od. 18.406, 21.298;

μεμηνότες ὑπὸ τοῦ ποτοῦ Luc.DDeor.18.2

; of Bacchic frenzy,

μαινόμενος Διώνυσος Il.6.132

; [

Θυιάδες] μαινόμεναι S.Ant. 1152

(lyr.);

Διονύσῳ μαίνεσθαι Paus.2.7.5

;

ἐπὶ τῷ Δ. Alex.223

; ὑπὸ τοῦ θεοῦ μ. to be inspired by . . , driven mad by . . , Hdt.4.79, cf. μάντις; τὸ μαίνεσθαι madness, S.OC1537; πλεῖν ἢ μαίνομαι I am beside myself with joy, Ar.Ra.103, 751; of madness in animals, Plu.2.641c, al.; later simply, = ὀργίζομαι, μαινόμενος ὅτι . . PCair.Zen.41.11 (iii B. C.): freq. with words of manner,

ὁ δὲ μαίνεται οὐκέτ' ἀνεκτῶς Il.8.355

;

τάδε μαίνεται 5.185

: c. acc. cogn.,

μεμηνότ' οὐ σμικρὰν νόσον A.Pr.

l. c.;

μ. μανίας Ar.Th.793

;

μ. μανίαν ἐρρωμένην Luc.Ind.22

: c. dat.,

μ. γόοισι φρήν A.Th.967

(lyr.);

τόλμῃ X.Cyr.1.4.24

; πόνοις at or because of . . , A.Supp.562 (lyr.);

τοῖς εὑρήμασιν E.Cyc.465

; ἐπί τινι (sc. φιλοτιμίᾳ) Id.Ph.535 (but ἐπί τινι, of love, Theoc.10.31);

ἀμφί τινι Semon.7.33

;

εἰς τὴν ποιητικήν D.S.14.109

;

κατά τινος Luc.Abd. 1

;

ὑφ' ἡδονῆς S.El.1153

.

2 of things, rage, riot, esp. of fire,

ὡς ὅτ' . . ὀλοὸν πῦρ οὔρεσι μαίνηται Il.15.606

, cf. Tryph.230; μαινόμενος οἶνος a hot, strong wine, Pl.Lg.773d; of feelings, ἐλπὶς μαινομένη Orac. ap. Hdt.8.77;

ἔρις A.Th.935

(lyr.);

ἄχεα S.Aj.957

(lyr.);

μαινομένᾳ ξὺν ὁρμᾷ Id.Ant.135

(lyr.);

σὺν μ. δόξᾳ E.Ba.887

(lyr.).

3 ἄμπελος μαινομένη, of a vine that is never done bearing fruit, Arist. Mir.846a38, Thphr.CP1.18.4.

4 μαινόμενα ἕλκη malignant ulcers, Asclep. ap. Aët.15.14.

II [tense] aor. 1 [voice] Act. ἔμηνα, in causal sense, madden, E.Ion520 (troch., prob. in IA580 (lyr.)), Ar.Th.561; enrage, X.HG3.4.8: [tense] pres. μαίνω first in Orph.H.71.6. (Cf. μέμονα.)